In het kasteelpark bevinden zich nog een rustieke grot en een ijskelder. Deze deed dienst als opslagplaats voor ijs dat gebruikt werd om dranken te koelen, eten te bewaren en pijn te bestrijden. Tegenwoordig is de ijskelder bewoond door vleermuizen.
De bebouwing op de huidige kasteelsite gaat zeker tot de 18de eeuw terug. In 1725 was er al sprake van een speelhuys met omwalling. Dit buitenverblijf heeft ook stallingen, schuren, een boomgaard en moestuin.
Op de Ferrariskaart uit de 18de eeuw zien we een omwalde site met woning, stallingen, moestuin en boomgaard. Een dreef verbindt de site met de huidige Terluchtestraat die op haar beurt de aantakking met de Kortrijksestraat maakt.
In 1783 kocht Charles-Jean Dhont de site aan. Via overerving en huwelijk kwam het kasteeldomein in 1800 in handen van de familie Pecsteen.
In 1815 werden drie torens aan het woonhuis toegevoegd. In de loop van de 19de eeuw werd de site verder uitgebreid met koetshuizen, broeikassen en een orangerie.
In 1905 werd het kasteel op de fundamenten van het vorige, dat in 1877 gedeeltelijk door brand was vernietigd, herbouwd volgens plannen van architect Stephan Mortier (1857-1934). Ook het park werd op basis van het ontwerp van de gekende Brusselse tuinarchitect Jules Buyssens (1872-1958) heraangelegd.
Aan het oude kasteel is een opvallende orangerie aangebouwd. Wie goed kijkt op de foto, ziet ook drie tuinmannen en een jachtopziener.
Deze twee fragmenten uit topografische kaarten (zie foto's) van 1861 en 1911 tonen ons de site voor en na de bouw van het nieuwe kasteel in 1905. We zien dat de strakke lijnen van de 19de eeuwse site plaats maakten voor een meer speels landschapspark.
Het betreden van dit private kasteeldomein is zonder toestemming van de eigenaar niet toegelaten.
